Πώς πρέπει να είναι οι σχέσεις του καρκινοπαθούς ασθενή με τον γιατρό του;

ΤΟΥ ΚΑΘ. ΛΟΪΖΟΥ Γ. ΛΟΪΖΟΥ*

Η σχέση ασθενούς-γιατρού είναι ο θεμέλιος λίθος για την ορθή αντιμετώπιση και βέλτιστη εξέλιξη του πάσχοντα από οποιαδήποτε νόσο. Στον καρκίνο η σχέση αυτή έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους για τη ζωή, που μπορεί να δημιουργεί.

Οι γιατροί πρέπει πάντα να θυμούνται αυτά που απαιτείται να προσφέρουν στον ασθενή τους. 

Οι ασθενείς είναι καλό να γνωρίζουν το τι έχει ως καθήκον ο γιατρός τους να τους προσφέρει.

Με αυτόν τον τρόπο, οι καλά ενημερωμένοι ασθενείς μπορούν να ζητούν αυτά που δικαιούνται. Ταυτόχρονα, είναι σε θέση να κρίνουν την ποιότητα αυτών, που λαμβάνουν ως φροντίδα, για τη δύσκολη και συχνά επικίνδυνη πάθησή τους. 

Ο καρκίνος απαιτεί θεραπεία από ομάδα γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων.

Ωστόσο, ο καρκινοπαθής ασθενής χρειάζεται τον δικό του γιατρό, τον εξειδικευμένο στον καρκίνο, από τον οποίο πάσχει. Ο γιατρός αυτός θα διευθύνει και θα συντονίζει την πολύπλοκη διαδικασία, απ’ όλους τους ειδικούς, για τη διάγνωση, τη θεραπεία και την παρακολούθηση.

Η σχέση του ασθενούς με τον γιατρό του έχει πρωταρχική και ζωτική σημασία στην περίθαλψή του.

Ο ασθενής πρέπει να νιώθει άνεση εμπιστοσύνη και ασφάλεια στις αλληλεπιδράσεις με τον γιατρό. Θα πρέπει να αξιολογεί τη σχέση του με τον γιατρό, με βάση ορισμένα χαρακτηριστικά, που χρειάζονται για μια, όσο το δυνατό, καλύτερη εξέλιξη.

Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά, που πρέπει να έχει ο γιατρός στην προσφορά του, προς τον καρκινοπαθή ασθενή;

1. Να ακούει με υπομονή και προσοχή τις σκέψεις και ανησυχίες του ασθενούς του.
2. Να απαντά με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις, που του υποβάλλει ο ασθενής.
3. Να εξηγεί, με λεπτομέρεια οτιδήποτε έχει σχέση με τη νόσο και τη θεραπεία.
4. Να παρουσιάζει με ειλικρίνεια τις παρενέργειες των διαφόρων θεραπειών.
5. Να εξηγεί τους κινδύνους που δημιουργεί η νόσος.
6. Εάν υπάρχουν αβεβαιότητες ή δεν γνωρίζει κάτι, να το αναφέρει στον ασθενή.
7. Εάν χρειάζεται βοήθεια από άλλους ειδικούς, να μη διστάζει να τη ζητά.
8. Να φροντίζει για την προσφορά των καταλληλότερων θεραπειών.
9. Να δείχνει κατανόηση και να καλλιεργεί με τον ασθενή του μια σχέση εμπιστοσύνης, φιλαλληλίας, διαφάνειας και ψυχολογικής στήριξης.

Σε πολλές περιπτώσεις είναι χρήσιμο για τον ασθενή, όταν επισκέπτεται τον γιατρό, να συνοδεύεται από άτομο της εμπιστοσύνης του.

Το άτομο που θα συνοδεύει τον ασθενή θα πρέπει να μπορεί να τον βοηθά στις συνομιλίες με τον γιατρό. Θα συμβάλλει στην κατανόηση των πληροφοριών που αυτός θα δίνει σε διάφορα θέματα, όπως το είδος της νόσου, τις θεραπείες και τις παρενέργειες τους, τους κινδύνους της νόσου, τις επιπτώσεις στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή, τη διατροφή και τον τρόπο ζωής.

*Κλινικός Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Λευκωσίας
τ. Διευθυντής Παιδογκολογικής – Παιδοαιματολογικής Κλινικής
Νοσοκομείο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ΙΙΙ, Λευκωσία